اختلال حرکتی کلیشه ای از علائم تا درمان

اختلال حرکتی کلیشه ای اختلالی است که در بسیاری از کودکان قبل از 3 سالگی ظاهر می شود. اما تنها درصد کمی از افراد تا سنین نوجوانی و بزرگسالی نیز از آسیب های مربوط به آن رنج می برند.

اختلال حرکتی کلیشه ای (SMD) یک اختلال عصبی است که با حرکات تکراری و بی هدف مشخص می شود. این حرکات می تواند ساده باشد، مانند تکان دادن بازوها، تکان دادن بدن، یا تکان دادن سر، یا پیچیده، مانند تکان دادن انگشتان یا چرخش بدن. اختلال حرکتی کلیشه ای معمولا در دوران کودکی ظاهر می شود و می تواند تا نوجوانی و بزرگسالی ادامه یابد. ما را در دلتاماگ دنبال کنید.

چرا اختلال حرکتی کلیشه ای رخ می دهد؟

علت دقیق اختلال حرکتی کلیشه ای ناشناخته است، اما تصور می شود که با رشد یا عملکرد غیر طبیعی مغز مرتبط باشد. عوامل ژنتیکی، آسیب مغزی یا اختلالات عصبی رشدی مانند اختلال طیف اوتیسم از جمله علل این اختلال هستند.

افراد مبتلا به اختلال حرکتی کلیشه ای اغلب این حرکات تکراری را به عنوان راهی برای تسکین خود، مدیریت اضطراب یا کنار آمدن با احساسات حسی انجام می دهند. این حرکات در محیط‌های مختلفی از جمله در خانه، مدرسه یا مکان‌های عمومی رخ می‌دهد و فعالیت‌های روزانه و تعاملات اجتماعی افراد مبتلا را مختل می‌کند.

درمان های فعلی برای اختلال حرکتی کلیشه ای

درمان اختلال حرکتی کلیشه ای بر کنترل علائم و بهبود عملکرد کلی مغز متمرکز است. درمان های رفتاری، مانند درمان شناختی رفتاری (CBT) و تحلیل رفتار کاربردی (ABA)، به افراد کمک می کند تا راهبردهای مقابله ای جایگزین را بیاموزند و دفعات یا شدت حرکات تکراری را کاهش دهند. در برخی موارد، داروهایی برای تسکین علائم مربوط به اضطراب یا تحریک‌پذیری تجویز می‌شوند.

مهم است که افراد مبتلا به اختلال حرکتی کلیشه ای توسط خانواده، معلمان و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی حمایت و درک شوند. با مداخلات و حمایت صحیح، افراد مبتلا به اختلال حرکتی کلیشه ای می توانند کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند و علائم خود را به طور موثر مدیریت کنند.

برخی جزئیات بیشتر در مورد اختلال حرکتی کلیشه ای (SMD):

انواع حرکات تکراری کلیشه ای که در اختلال حرکتی کلیشه ای دیده می شود می تواند از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد. برخی از نمونه های رایج عبارتند از تکان دادن دست، تکان دادن بدن، ضربه زدن به سر، ضربه زدن به انگشتان پا، ضربه زدن به پا، چرخیدن، یا گرفتن خود. این حرکات اغلب در یک الگوی ریتمیک رخ می دهند و کنترل یا توقف برای فرد مبتلا بسیار دشوار است.

تشخیص و معیارها

برای تشخیص SMD، حرکات تکراری باید کانون اصلی اختلال باشد و باید باعث ناراحتی یا اختلال قابل توجه در عملکرد روزانه شود. اختلال حرکتی کلیشه ای معمولاً در دوران کودکی قبل از 3 سالگی ظاهر می شود و در پسرها بیشتر از دختران است. منشاء دقیق اختلال حرکتی کلیشه ای هانور به طور کامل مشخص نیست و یک اختلال نسبتا نادر در نظر گرفته می شود.

بیماری های همراه

اختلال حرکتی کلیشه ای می تواند به صورت مجزا رخ دهد یا با سایر اختلالات عصبی یا روانپزشکی همراه باشد. این اختلال اغلب در افراد مبتلا به اوتیسم، ناتوانی های ذهنی، اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) و تاخیر در رشد دیده می شود. همچنین افراد مبتلا به اختلالات ژنتیکی مانند سندرم رت یا سندرم X شکننده این علائم را نشان می دهند.

تاثیر بر زندگی روزمره

حرکات تکراری در افراد مبتلا به اختلال حرکتی کلیشه ای با جنبه های مختلف زندگی روزمره تداخل می کند و یادگیری، تعاملات اجتماعی و مشارکت در فعالیت ها را مختل می کند. در برخی موارد، این حرکات می تواند باعث آسیب جسمی مانند آسیب به خود یا آسیب به دیگران شود. رویکردهای درمانی برای اختلال حرکتی کلیشه‌ای بر پرداختن به عوامل زمینه‌ای که به حرکات تکراری کمک می‌کنند و عملکرد کلی را بهبود می‌بخشند، تمرکز دارند. بسته به نیازهای فردی، درمان شامل ترکیبی از مداخلات رفتاری، درمان یکپارچه سازی حسی، گفتار درمانی، کاردرمانی و دارودرمانی خواهد بود.

توجه به این نکته ضروری است که هر فرد مبتلا به اختلال حرکتی کلیشه ای منحصر به فرد است و برنامه درمانی او باید متناسب با نیازها و شرایط خاص او باشد. برای تشخیص دقیق و مدیریت مناسب اختلال حرکتی کلیشه ای، مشاوره با یک متخصص مراقبت های بهداشتی واجد شرایط، مانند یک متخصص مغز و اعصاب، روانپزشک، یا متخصص اطفال مهم است.

اختلالات حرکتی کلیشه ای (SMD) در کودکان

این اختلال در کودکان با حرکات مکرر، ریتمیک و بی هدف دست، کف دست، انگشتان، سر و یا کل بدن خود را نشان می دهد که کودک در کنترل یا توقف آن مشکل دارد. نکته کلیدی در مورد اختلال حرکتی کلیشه ای در کودکان تاثیر این اختلال بر رشد کودکان است. این حرکات بر تعاملات اجتماعی، یادگیری، توجه و تمرکز و شرکت در فعالیت های گروهی کودک تأثیر می گذارد. برخی از کودکان نیز ممکن است از طریق رفتارهای خودآزاری به خود آسیب جسمی وارد کنند.

درمان کودکان مبتلا به اختلال حرکتی کلیشه ای به عوامل زیادی بستگی دارد و در برخی موارد ممکن است حرکات به مرور زمان کاهش یا ناپدید شوند، در حالی که در موارد دیگر ممکن است تا نوجوانی و بزرگسالی ادامه پیدا کنند. مداخله زودهنگام و مدیریت صحیح می تواند تأثیر اختلال حرکتی کلیشه ای را بر رشد و کیفیت زندگی کودک به حداقل برساند.

نتیجه

مانند همه اختلالات اضطرابی، درمان اختلال حرکتی کلیشه ای نیاز به تشخیص و درمان سریع دارد. بهتر است بدانید که بیشتر بیماری هایی که از دوران کودکی شروع می شوند مانند اوتیسم، وسواس فکری و بیش فعالی زود درمان می شوند. در صورت ادامه مزمن شدن این بیماری ها مشکلات زیادی را برای سالمندان مرتبط با این بیماری ها ایجاد می کند. استفاده از روش های درمانی مانند بازی درمانی، گفتار درمانی و دارودرمانی روش های مناسبی برای پیشگیری از شدت این اختلالات خواهد بود.

پیشنهاد مطالعه: آیا بهترین حیوانات خانگی برای کودکان را می‌شناسید؟ را بخوانید.